Podobnie jak w "Rodzinie człowieczej", wybitny dokumentalista Władysław Ślesicki portretuje w "Chyłych polach" mikrokosmos świata prostych ludzi, tu rozszerzając pole obserwacji z jednej rodziny do małej zbiorowości górali z wioski Zaczerczyk w nowosądeckim.
Film pokazuje dwa oblicza egzystencji: codzienne - w wersji barwnej, i odświętne - w wersji czarno-białej. Oglądamy na przemian obrazki z początku wspólnej drogi dwojga młodych ludzi: ślub i wesele z jego obrzędami - i obrazy codziennego znoju pracy na ubożuchnych kamienistych poletkach na zboczach gór.
W ostatnich scenach filmu walec miażdży i wyrównuje kamieniste podłoże. Niedługo będzie tu droga. Ten walec to zapowiedź zmian: miejsce starego porządku wiejskiej wspólnoty, żyjącej w biedzie i trudzie, ale w harmonii z naturą i zgodnie z odwiecznym cyklem narodzin, dojrzewania i śmierci, zajmie życie łatwiejsze, ale odbierające znaczenie tradycji, niszczące odwieczne wartości i nieuchronnie rozbijające międzyludzkie więzi.
"Chyłe pola" to przejmujące, piękne, symboliczne pożegnanie świata odchodzącego w przeszłość.