Rok 1918, 10-letni Tomaszek spędza ostatnie lato I wojny światowej u dziadków na Litwie. Jego oczami widzimy litewską prowincję, świat fascynujący i mroczny, gdzie chrześcijaństwo przenika się z pogaństwem, świat żywych ze światem umarłych, a targani namiętnościami ludzie zdolni są do czynów strasznych i niezwykłych.
Pierwsza w twórczości Konwickiego adaptacja cudzego tekstu. Osobiste odczytanie pisanej na emigracji, wydanej w 1955 roku eseistycznej powieści Czesława Miłosza to rekonstrukcja odchodzącego w niepamięć wielokulturowego świata, utraconej, na poły mitycznej krainy dzieciństwa, której poetycką urodę mistrzowsko oddają zdjęcia Jerzego Łukaszewicza, i zapis losu jej skazanych na wygnanie mieszkańców.